“Bu, bir av hayvanının kendini avlayacak hayvanı fiilen tam olarak taklid etmesine enteresan bir misaldir.” Küçük meyve sineklerine, hasmına karşı kamuflaj avantajı sağlayan faktörlerden birisi, kanatlarındaki şekillerin sıçrayan örümceklerin bacaklarındaki desenlere benzer şekilde yaratılmış olmasıdır. Daha da enteresanı, sineğin karın kısmında (yalancı göz) şekillerin bulunmasıdır. Bütün bu hususiyetlerinin yanısıra, meyve sineklerinin örümcekler tara fından rahatsız edildiklerinde aktörleri dahi kıskandıracak bir maharetle örümcek taklidi yapmaları hakikaten hayrete ve takdire şayandır. Evet, sineklerin kanatlarını vücutlarından ileri doğru sürüp aşağı yukarı sallamaları, aynen örümceklerin kendi avlanma arazilerinin sınırlarını ihlal eden hemcinslerine karış takındıkları saldırgan ayak sallama hareketlerine benzemektedir.

Bu hayat kurtaran taklitler zincirin bir halkası da saldırgan sıçrayan örümceklerin grup halinde yaptıkları “kabadayı” yürüyüşüne karşı, meyve sineklerinin yanyana gelerek yaptıkları bir çeşit harekettir. İşte böylece, zayıf ve aciz bir sinek şefkatli bir inayet eliyle kendinden kat kat kuvvetli bir hasmına galip getirtilmekte, neslini idame ettirmesine fırsat verilmektedir. Araştırmaların enteresan sonuçlarından biri de, bu kamuflaj tekniğinin “sadece’’ sıçrayan örümceklere karşı işlediğinin tespit edilmiş olmasıdır. Dolayısıyla, bu son derece hususi ve “hayati” taklidin nasıl oluştuğu, evrimcileri oldukça müşkül bir vaziyete sokmuştur. Şimdiye kadar kanat şekillerinin ve hareketlerinin çiftleşme merasimlerinde kullanmayla “evrimleştiği” yolunda ”genelleme” yapanlar, meyve sineği yakasının “masallarını uydurmada” hayal güçlerini bir hayli zorlayacağa benziyorlar!.. Sızıntı