Sürgündeyim ben, sürgün ülkede, Mazlumların diyarında. Ben sürgündeyim , Ama bu peygamberden uzak oluşumun bir sürgünü değil. O bizimle, Ama ümmet bizimle değil. O bizimle, Ama ümmet O’nunla değil, O’nu sevdiğini söylese de. Ya Resulallah, sürgündeyiz. Herkes seni beklese de biz seninleyiz. Ama yine biçareyiz yine garibiz, Ya Resulallah, sen hiç garipleri bırakır mısın? Sen elleri, kolları koparılanları, namusu kirletilenleri bırakır mısın? Sümeyye’nin feryadına senin “‘sabredin size cennet var” müjden karışmasa olur mu? Bilal’in “ehad”lerine senin gözyaşın eşlik etmese olur mu ya Resulallah? Sensiz sürgünler yaşanılır mı ya Resulallah? Sensiz bu sıkıntılara katlanılır mı ya Resulallah? Ya Resulallah sürgündeyiz.

Herkes seni beklese de biz seninleyiz, Ama seni hasretle beklediğini söyleyenler. Onlar her halde kendi ülkelerinde hiç sürgün görmediler. Her halde onlar hiç acı çekmediler. Her halde onlar hiç feryat etmediler. Ve senin varlığından bihaberler. Ama ben feryat ediyorum. Ben feryat etmeyenlere feryat ediyorum. Ben Enes’in dediğini diyorum. Ben “uğrunda canımı veririm” dediğiniz peygamberinizin davası uğrunda çalışın diyorum. Ben çalışmayanlara feryat ediyorum. Evi yıkılmış, ailesi tarumar edilmiş tüm garipler adına diyorum ki: Resulallah bizimledir. Onun yaşayan sünneti seniyyesi davamızın tek meşalesidir. İslam’ı dava edinenler, Bu meşaleyi güneş gibi görebilir. Ya Resulallah, sürgündeyiz. Herkes seni beklese de biz seninleyiz.

Nasıl olur da sana yok deriz? Zalimlerin zulmü altında inleyen Mekke’de senin ayak izlerini görmemek mümkün mü? Mescid-i Aksa’da senin bir güvercin gibi Burakla uçuşunu görmemek mümkün mü? Senin Irak’ta, Mısır’da, Arakan’da, zulüm bölgelerinde olmadığını söylemek mümkün mü? Kendi ülkelerinde sürgün yaşayanların yanında seni görmemek mümkün mü? Senin olmadığını söylemek mümkün mü ya Resulallah? Ve ben sürgün ülkeden adı İslam Medeniyeti, Önderi Hz. Muhammed [s.a.v.] olan ülkemi özlüyorum.