Dikenler her geçen gün büyüyor, gelip geçenleri rahatsız ediyor ve insanların elbiseleri dikenlerden dolayı yırtılıyordu…

Son çare olarak bu durum, beldenin valisine bildirilir. Adamı huzuruna çağıran Vali: “Bu dikenleri sök’’ diye emir verir. Adam da: “Efendim, bir gün sökeceğim’’ der.

Yarın sökerim, öbür gün sökerim derken zaman geçer ve dikenler iyice kökleşir. Vali adamı yanına tekrar çağırıp yine ikaz eder: “Şu dikenleri bir an önce sök. Sözünde dur. İşini erteleme” deyince adam yine: “Merak etmeyin, sökeceğim’’ deyince Vali öfkelenir ve:

“Hep yarın diyerek yapacağın işi erteliyorsun. Fakat şuna dikkat etmiyorsun. Her geçen gün o dikenler büyüyüp güçleniyor. Derinlere kök salıyor. Dikenleri sökecek olan sen ise her gün ihtiyarlıyorsun. Gücün, kuvvetin azalıyor!”

Sen de her kötü huyunu bir diken bil! O dikenleri, Hz. Ali’nin Hayber Kalesi’nin kapısını kopardığı gibi, nefsinle mücadele ederek sök, at. Öyle yapamıyorsan, en azından o dikenleri aşılayıp, gülfidanı haline getirecek bir mürşid-i kâmili bul.

Aksi halde derinlere kök salan kötü huylarının iyiye çevrilmesinde çok geç kalmış olabilirsin…*

*Mesnevi